Icelandic Music @ Domino Festival @ Ancienne Belgique

Icelandic Music Night in Brussels
Ancienne Belgique (AB), Brussels, 12th of April 2007
With support of Icelandair & Iceland Airwaves Festival
“Domino is vol liefde en overgave gemaakt.” (Jef Peremans in Agenda, Brussel Deze Week)
Wel kijk, meteen het mooiste citaat dat we over ons eigenste festival hebben kunnen lezen! Doet zondermeer deugd. Alweer veel volk op dag 2 met !!! en een bus vol IJslanders van het kersverse Bedroom Community-label.
“Bestaat toeval?” vraagt een mens zich soms af. Op de middag zie ik twee heren van 65 Days Of Static in de AB ronddwalen. “Hey we’re here to promote our new album, too sad we can’t stay tonight for !!!”. 65 Days Of Static was een van de revelaties van vorig jaar, toen ze hier stonden op het minifestival dat we bouwden rond Mogwai (en het verschroeiende wolf Eyes). Altijd goed om contact te blijven houden… En hey, ze zijn fan van Domino! “Incredible line up man!”. Dank u heren. Tot dit najaar, dat staat vast.

Te bed of niet te bed: Bedroom Community.
Toch wel terecht trots op de labelavond van het prille IJslandse label Bedroom Community. Domino is het eerste festival en concertzaal die een labelavond presenteert buiten Reykjavik. Via een gouden tip van de A&R manager van K7! (cfr. Dj Kicks-reeks, Ursula Rucker, Herbert, Funkstorüng,…) vang ik afgelopen jaar op dat ik dringend eens moet surfen naar http://www.bedroomcommunity.net ) Dankzij de wondere wereld van myspace (hallo nog één platenfirma die het internet wil doden out there?) ben ik meteen onder de indruk van obscure namen als Ben Frost, Nico Muhly en Valgeir Sigurdsson. Valgeir wie? Yes indeed. Het toeval (euh, bestaat toeval?) wil dat ik afgelopen oktober het IJslandse Iceland Airwaves-festival bezocht en er beland op een heuse Bedroom Community avond. Valgeir wie? Oh ja, de man runt de Greenhouse Studios in een buitenwijk in Reykjavik en producete reeds albums van Björk, Sigur Rós, Bonnie ‘Prince’ Billy en CocoRosie. Aanleiding genoeg om Valgeir in zijn Greenhouse Studios op te gaan zoeken. In mijn enthousiasme sleur ik De Morgen-muziekjournalist Dirk Steenhaut mee (die overigens deze avond achter de draaitafels stond). Hij is meteen fan. En zo gaat de bal aan het rollen.
Bij terugkomst krijg ik binnen de maand de IJslandse ambassade over de vloer en de mensen van Icelandair. Hey, tenminste iemand die doorheeft dat muziek de aandacht kan trekken van een land. En zo treedt het Domino-effect in werking. Achter de schermen werken we hard samen met de mensen van het meerkunstenfestival Motel Mozaique te Rotterdam. Samen sterk heet dat. Ook zij zijn meteen onder de indruk van het label als ik hen een paar nummers laat horen. De eerste niet IJslandse Bedrooom Community label night in Rotterdam is ook meteen een feit.
Gekke mensen die IJslanders. Maar dat verbaast met niets. Dat kon ik al twee maal eerder in IJsland (overigens: zowat het mooiste land dat ik ooit bezocht heb) ondervinden. Gekke mensen dus die IJslanders (of gesloten, dat is de andere optie). Je zou voor minder om de helft van het jaar in vol licht of volledige donkerte te wonen.
De muziek dan… de elektronica van Ben Frost was ronduit indrukwekkend te noemen. Drie intense elektronica-composities met Frost achter de laptop bijgestaan door 3 muzikanten én een leger Marshall-versterkers. Bij momenten oorverdovend maar dus echt indrukwekkend. Het publiek reageert laaiend enthousiast. Invloeden van Fennesz en zelfs Einstürzende Neubauten zijn duidelijk merkbaar. Ik vraag de inmiddels flink bebaarde Ben Frost (oorspronkelijk afkomstig van Oostenrijk, maar wonende in IJsland) of Michael Gira (Swans) zijn muziek reeds heeft gehoord. Op zijn album staat namelijk een track ‘We Love You Michael Gira’. “Yep I’ve sended him a copy’. Goed gedaan Ben.
Ook Nico Muhly imponeert. Soms solo, dan weer in duo met Valgeir aan de elektronica of met een extra violiste. Zijn album ‘Speaks Volumes’ (met medewerking van o.a. Antony zonder Johnsons) is nogal donker, live klaart alles op en imponeert ook hij. Hij vertelt me na de show dat hij afgelopen jaar nog te prestigieuze Carnegie Hall uitverkocht. Wow!
Valgeir brengt binnenkort zijn album ‘Ekvilibrum’ uit, een parel met medewerking van o.a. Bonnie Prine Billy en Dawn McCarthy (cfr. jongste BPB-album)… Live bracht hij een herkenbare IJslandse sound (moest die bestaan: zoiets als zweverig en feeëriek), maar vokaal is er nog werk aan de winkel. Tja, het was amper zijn 4de live-performance ever. Werkelijk opmerkelijk en toch wel (alweer) een ontdekking op Domino. Na afloop praat ik nog wat na met drummer Sigtryggur Siggi Baldursson of hij nog in andere bands speelt (stomme vraag, in Ijsland speelt iedereen in elkaars project) “Oh yeah, I used to be in a band called The Sugarcubes…”. Rings a bell bij deze jongen…

!!!???
“Tja, dat moeten we even met ons afdelingshoofd bekijken”. Ofte: het antwoord op de vraag of we het Noorse 120 Days te slapen konden leggen in het nabij gelegen hotel. De dame aan de balie vond 120 dagen nogal lang om hun hotel te blokkeren. Tja, niet iedereen is even snugger… Jammerlijk gemist wegens het hoofd in IJslandse sferen. Hun album beklijft niet meteen een volle 100%, maar hun set tijdens Eurosonic intrigeerde danig genoeg en dus kreeg 120 Days een spot op Domino.
Ook !!! amper gezien wegens die magneet IJsland. Wel gezien: how to book a tour. !!! (overigens de snor is helemaal terug: check de die van !!! maar eens uit) mooi verenigd rond de tafel in de catering… zegt de tourmanger “hey we got an offer from Greece. Who wants to play in Greece?”. Sommige handen gaan in de lucht, sommige niet. De meerderheid wint. !!! zal deze zomer in Griekenland spelen. Zo werkt democratie dus. Zo worden tours geboekt. Benieuwd of ze in New York ook zo over Domino beslist hebben.
Op de terugweg langs de A12 nabij brouwerij Moortgat suis ik voorbij de leuze ‘Sssttt hier rijpt den duvel.’ Goed idee, maar het wordt een een flinke Rochefort 10° graden, het perfecte slaapmiddel. Dag 3, here I come!

Source:
http://www.dominofestival.be/page.cfm?id=37&submenuid=189