Review of Icelandic Night @ Domino Festival @ AB (12th of April 2007)

Jurgen Boel 13 april 2007
Nog geen twee jaar geleden was IJsland de hotspot van het moment, en dat zelfs zonder opwarming van de aarde. Elke muzikale scheet die uit het land kwam, werd met een ongekende geestdrift omarmd en de hemel in geprezen. Een kritische noot was niet meer nodig en het eiland dreigde zowaar overspoeld te worden.
Maar zoals Bredero al wist: alles kan verkeren. De AB Club is allesbehalve uitverkocht voor deze labelnight van het IJslandse label Bedroom Community dat zichzelf en zijn artiesten wil voorstellen. De Australiër Ben Frost mag de spits afbijten. Frost woont al enige tijd in IJsland en bracht vorig jaar met Theory Of Machines zijn eerste album bij Bedroom Community uit. Op het podium wordt de bebaarde Frost bijgestaan door twee gitaristen en een drummer, al lijken de drie heren er ondanks hun zwaarwichtige uithalen vooral voor spek en bonen bij te staan.
Frost houdt de blik gefixeerd op eigen laptop en puurt er de meest indrukwekkende en vaak dreunende klanken uit. De gitaristen en vooral de drummer lijken nauwelijks aan bod te komen. Een enkele keer mogen de gitaren zwaar uithalen en wordt er vooral onmenselijk luid gespeeld. Het hoogtepunt van de set is ironisch genoeg het verlies van een schoen door een van de gitaristen die volledig in zijn spel opgaat. Live weet Frost nog niet genoeg te overtuigen. Er zijn knappe aanzetten en interessante ideeën maar het blijft teveel daarbij om het oordeel "degelijk" te overstijgen.
Nico Muhlys set staat in schril contrast met Frosts frenetieke electronoise-uithalen. De (Amerikaanse) pianist werkte in het verleden samen met onder meer Björk en Antony. Muhly brengt een intieme set waarbij hij af en toe bijgestaan wordt door een tweede pianist en/of een violiste. Door de rocksfeer die nu eenmaal verbonden is aan de zaal en het label, zal snel de term "post-klassiek" van stal gehaald worden om zijn muziek te omschrijven maar de klassiek geschoolde pianist past evenzeer binnen een traditie van "pure klassieke muziek", zelfs al weet hij dan net zoals enkele generatiegenoten de stap te zetten naar een geheel ander publiek.
Niet lang daarna treedt Muhly opnieuw aan, deze maal als lid van de groep rond labelbaas Valgeir Sigurdsson. Naast Muhly zijn er ook nog een drummer, een violiste, en een keyboardspeler te ontwaren. In de beste Scandinavische traditie wordt hier dan ook oud en nieuw met elkaar verbonden om de grotendeel instrumentale en dromerige tracks te brengen. Sigurdsson roept live in een aantal nummers herinneringen op aan Efterklang in de manier waarop hij de koude electro toch in een warm bad weet onder te dompelen. Vernieuwend is hij dus allesbehalve: op het hoogtepunt van de Scandinavische boom kon naast deze muziek zelfs niet gekeken worden. Maar dat neemt niet weg dat hier een prachtige set wordt neergezet die de liefhebbers recht in het hart raakt.
De fuzz rond IJsland mag dan wel gedoofd zijn, het talent loopt er nog steeds rond. De muziekliefhebber kan op beide oren slapen in de wetenschap dat ook het kleine label Bedroom Community kwaliteit weet te bieden. Ben Frost, Nico Muhly noch Valgeir Sigurdsson zullen als de relevatie van Domino 2007 naar voren treden, maar geheel in de geest van het festival mogen ze wel beschouwd worden als een "onbekend" talent dat verdiend even in de spotlichten staat.
Source:
http://www.goddeau.com/content/view/3428