In de noordelijkste uithoek van Europa broeit er duidelijk iets en dan hebben we het niet alleen maar over vulkanen en geisers. Het dunbevolkte IJsland, met zijn amper 280.000 inwoners, slaagt erin een opmerkelijke, spannende en paradoxaal genoeg grote muzikale productie voort te brengen. Denk maar aan Apparat Organ Quartet, Múm, Sigur Rós, The Sugarcubes en Björk. Benni Hemm Hemm is één van die nieuwe frisse winden uit het hoge noorden. In 2005 wonnen ze in Reykjavik een award voor beste nieuwkomer en beste album (hun titelloze debuut, ondertussen uit op het Berlijnse Morr label). Benni Hemm Hemm is het geesteskind van zanger/gitartist Benedikt H. Hermannsson. Voor de muzikale zaak verzamelde hij een 16-tal muzikanten rond zich en creëerde hij een big band in de ware zin van het woord. Benni zelf bedient zich van een akoestische gitaar, ondersteund door een serieuze blazerssectie (trompet, trombones, hoorn,…), een Led Zeppelin geïnspireerde drummer en een solide bassist. Het resultaat is een energetisch feel-good geluid, waarbij herhaling en eenvoud regeren. De deuntjes blijven dan ook nog dagen in je hoofd hangen. Wanneer Benni het IJslands voor het Engels ruilt, horen we gespeeld naïeve, doch cynische teksten genre I can love you in a wheelchair. Benni Hemm Hemm’s Big Band Folk doet wat denken aan een kruising van de Aussies van Architecture in Helsinki (vorig jaar nog in 4AD), maar dan met meer koperwerk, en de lichtvoetige poppy naïviteit van het noorse Kings of Convenience. Bij ons zal IJslands hartverwarmendste langskomen in een ‘light’ bezetting van negen muzikanten. Absoluut te ontdekken!
Mi and L’Au is en klinkt als een sprookje in de ware en meest romantische zin van het woord. Het Finse ex-model Mi (Mira Romantchuk), ontmoette haar Franse droomprins L’Au (Laurent Leclère en componist van soundtracks) in Parijs. Ze werden als bij toverslag op elkaar verliefd en lieten hun hebben en houden achter om diep in de Finse bossen in een blokhut te gaan wonen. In dat perfecte isolement legden ze zich toe op het maken van hun intieme titelloze debuutplaat (Young Gods, 2006), die klinkt als een Fins winterlandschap: betoverend, puur en van een zeldzame schoonheid. Less is more bij Mi and L’Au. Hun muziek is sober, delicaat en eenvoudig geïnstrumenteerd met frêle stemmen, akoestische gitaar en af en toe een desolate viool of spaarzame elektronica. Live worden ze vergezeld door een derde muzikant. Die kille naaktheid wordt dan weer gecontrasteerd door de warme gloed van hun fluisterzachte stemmen. Ze nemen je mee in een wereld van weemoed en gebroken dromen maar ook van hoop en liefde, om je in te koesteren als in de warmte van een haardvuur. Devendra Banhart, ontmoette hen in Parijs en was zo onder de indruk van Mi and L’Au, dat hij het nummer Gentle Soul aan dit engelachtige koppel opdroeg. Mi and L’Au passen echter niet in het rijtje van de new weird folk maar zijn veeleer schatplichtig aan de bevreemdende naar de keel grijpende muziek van Will Oldham, Current 93 en Ben Chasny (Six Organs of Admittance).
leden: 6€ / niet-leden: 8€
Engin ummæli:
Skrifa ummæli