Door Ewout Lamé in NRC Next
22. November 2007
IJslandse bands waren in Lantaren/Venster en Waterfront te zien.
Als je met je bandje in het buitenland wil optreden, laad je je apparatuur in een busje en rij je in een uurtje naar de grens. Kom je uit IJsland – op meer dan duizend kilometer afstand van het Europese vasteland – dan zit dit scenario er niet in. Dat verklaart misschien waarom verschillende IJslandse bands staan te springen om op te treden tijdens het Reykjavik to Rotterdam festival, dat vanavond begint en tot zaterdag duurt.
„De bands willen er dolgraag bij zijn, sommige betalen zelfs hun eigen hotel”, vertelt Marcel Deelen, organisator van het festival. Twee jaar geleden organiseerde hij vanuit Rotterdam de eerste editie van het festival. Inmiddels woont hij permanent in IJsland en wil hij „zo veel mogelijk festivals organiseren in zoveel mogelijk landen.” Voor volgend jaar is hij bezig met Berlijn en Kopenhagen. „Dat een Nederlander bereid is zoiets in gang te zetten, maakt IJslanders extra gelukkig.”
Denk je aan recente IJslandse muziek, denk je aan Sigur Rós: mysterieuze, etherische muziek gezongen in een zelfverzonnen IJslands dialect. ‘Reykjavik to Rotterdam’ programmeert echter bands met de meest uiteenlopende stijlen. Bestaat er een gezamenlijk kenmerk van IJslandse muziek? Deelen moet denken aan de documentaire Heima van Sigur Rós, die tijdens het festival wordt getoond. Onderwerp is de tournee die Rós over het IJslandse platteland maakte. „Uit die film blijkt dat de IJslandse cultuur wordt gekenmerkt door verbondenheid, eenzaamheid en verlatenheid”, vertelt Deelen.
„Het is een compacte cultuur. Iedereen ziet het wanneer er iets nieuws wordt gedaan, en iedereen is er meteen heel enthousiast over. Het komt voor dat mensen in drie verschillende bandjes zitten, die allemaal een totaal andere stijl hebben.
Mr Silla, de zangeres van Mr Silla & Mongoose – een bluesy elektrobandje – is nu ook zangeres van de groep Múm.” Die band maakt desolate experimentele muziek, waarin dezelfde verlatenheid klinkt als in de muziek van Sigur Rós. Múm presenteerde vorige maand na een stilte van vijf jaar een nieuwe cd Go go smear the poison ivy. Hun optreden in Lantaren zaterdag is meteen de start van een Europese cd-release tour.
„De IJslandse muziek kent geen stilistische of zelfs maar esthetische eenheid”, zegt Haukur Sigurbjörn Magnusson van de punkband Reykjavik! (vrijdag in Waterfront). Hij gaat er aan de andere kant van de telefoonlijn duidelijk even voor zitten. „Wat de verschillende bands verbindt, is de benadering van het muziek maken. Onze zwakte is onze sterkte: we hebben niet veel mensen, dus je kunt je het niet veroorloven je op te sluiten in een bepaald genre. Je moet wel allemansvriend zijn en niet bang zijn om te experimenteren.” Magnusson ervaart dat microklimaat niet als benauwend. „Je kunt hier natuurlijk niet leven van de muziek. Maar dat zorgt er ook weer voor dat mensen uit oprechte interesse muziek maken – misschien ben ik een enorme punker, maar dat vind ik wel fijn.”
Ook voor Rökkuró is het de eerste keer dat ze over de grens spelen. „Eigenlijk ook de eerste keer buiten de hoofdstad Reykjavik”, zegt Árni Thor Árnason. Net als de andere leden van zijn band is hij negentien jaar; ze kennen elkaar van school. Rökkuró is zaterdag het opwarmertje voor Múm. Ze maken verstilde indierock met invloeden uit de klassieke muziek en teksten in het IJslands. Binnenkort verschijnt hun eerst cd.
Tijdens optredens van Rökkuró wisselen de leden nogal eens van instrument. „We nemen elkaars muzikale rollen over”, vertelt Árnason. Ook een gevolg van IJslandse bezettingsschaarste: „In het begin hadden we geen bassist, dus we moesten improviseren”. Allemaal IJslandse artiesten in Rotterdam, die elkaar vaak al kennen. Gaat er een soort schoolreissfeer ontstaan? „Het wordt echt een enorme chaos”, denkt Magnusson. „Veel van die mensen zijn onze drankmaatjes, dus ik hoop dat Rotterdam nog heel is als we weg zijn.”
Photograph of Múm gig (Glasgow) found @
http://www.flickr.com/photos/zerozero99/2112258039/in/set-72157603460723560
Engin ummæli:
Skrifa ummæli